வீட்டுக்குள் போய் உடை மாற்றும் முன்னர் ‘ சார் போஸ்ட் ‘ சத்தம் அழைக்க துண்டை தோளில் போட்டுக் கொண்டு மெல்ல வெளியே வந்தேன்.அதற்குள் வாசலில் புதிய தலைமுறையை வாசலில் போட்டு விட்டு தனது கடமையை செவ்வனே செய்து விட்டு சென்று விட்டார் !. குனிந்து எடுக்கும் போதுதான் பக்கத்து வீட்டு வாசலில் கிடந்த இரண்டு ஜோடி செருப்புகளைப் பார்த்தேன் .ஒரு ஜோடி வழக்கமான சிட் ஃபண்டுக்காரருக்கு சொந்தம் .இன்னொரு ஜோடி பெண் செருப்பு யாருடையது ? ஒரு வேளை ஊருக்குப் போன பக்கத்து வீட்டுக்கார பெண் திரும்பி விட்டாரா ? இல்லையே அவர் ஊர் சென்று திரும்பி இந்த வாரக் கடைசியில்தான் வருவேன் வாரம் ஒருமுறை வரும் கார்ப்பரேசன் தண்ணிர் வந்தால் தன்னுடைய வீட்டுக்குகாரரிடம் ஃபோன் பண்ணி சொல்லச் சொன்னாரே .அப்படியானால் ? யாராவது சொந்தமாக இருக்கலாம் என மனம் சமாதானம் சொன்னாலும் அந்த வழக்கத்துக்கு மாறான டி.வி சத்தம் ஏன் என்று இன்னொரு கேள்வியும் உறுத்தியது !
இருக்கும் யுபிஎஸ் மின்சாரத்தில் ஃபேன் ,டிவி ,டுயூப் என எரிந்துத் தீர்ந்து போனால் என்னைத் தொடர்ந்து வீட்டுக்கு வரும் பையனுக்குப் படிக்க மின்சாரப் பற்றாக்குறை வந்து விடும் அபாயம் இருக்கிறது. எனவே விரைவாகச் சாப்பிட்டு விட்டு மதிப்புரைக்காக எழுத வேண்டிய யுவன் சந்திரசேகரின் “குள்ளச்சித்தன் சரித்திரம்’ வாசிக்கத் தொடங்கினேன்.வழக்கம் போலக் குறிப்பெடுத்துக் கொண்டே வாசித்துக் கொண்டு இருக்கும் போது , அந்தக் கதையின் ஒரு பகுதியில் யாராலோ கர்பமாகிச் சோரம் போகும் ஒரு பெண்ணின்தாய்த் தனது ஊரை விட்டு அடுத்த ஊர் எல்லைக்குப் பரிதவிப்பில் போகும் போது குள்ள சித்தனைத் தரிசிக்கும் பகுதி வந்ததை வாசிக்கும் போது, எனக்குப் பக்கத்து வீட்டு வாசலில்கிடந்த அந்த ஒரு ஜோடிச் செருப்புச் சிந்தனையை இடறியது.என்னதான் மனம் யோகா , ஆன்மீக வாசிப்பு என்று உயரே பறந்தாலும் ஊர்க் குருவியின் லட்சணம் போல,இதற்கு முன் இருக்கும் எண்ணங்கள், கீழே தானே இழுக்கிறது !
பக்குவப்படாதப் பாலியல் சிந்தனைப் பலவீனமானவனுக்குத்தான் வரும் என்ற ஓஷோவின் சிந்தனை இடறிய என்னைக் காப்பாற்ற, மனதின் சிறு குறுக் குறுப்பை மீறி மீண்டும் வாசிப்பதிலும் குறிப்பெடுப்பதிலும் நேரம் கரைந்து போனது .
இரவு காம்பண்டுக்குள் திரும்பும் போது மீண்டும் ஒரு ஜோடி செருப்பு ஞாபக அடுக்கில் படியேறுவதைத் தவிர்த்து விட்டு வீட்டுக்குள் வந்து பையன் பார்த்துக் கொண்டு இருந்த ஆம்னி ட்ரிக்கைப் பார்க்கக் கம்பெனிக் கொடுக்கத் துவங்கினேன் . அதோடு சப்பாத்தித் தட்டில் வைத்துச் சுடச் சுட வர ,டிவியை அணைக்கச் சொன்ன மனைவிக்கும் பையனுக்கும் இடையில் ’இருபத்தி மூன்றாம் புலிக்கேசி’ வடிவேல் மாதிரி இடையில் புகுந்துச் சமாதானபடுத்தி ஒரு வழியாய் டிவியை ஆஃப்னி ட்ரிக்கைப் பயன்படுத்தி அணைத்து விட்டுச் சாப்பிடத் துவங்கினோம். மெல்ல மனைவியிடம் சொல்லலாமா என யோசித்தேன் .உடனே வீடு மாற்றும் மஹாபாரத்தின் இரண்டாவது எபிசோடு துவங்கி விடும் அபாயம் ஏற்படலாம் எனக் கண் முன்னே பீரோ , டிவி, தட்டு முட்டெல்லாம் பேக் பண்ணுவது மாதிரிக் காட்சி மனத்திரையில் ஓடவே செருப்பு விசயம் டிவியோடு அணைந்து போனது .
எனக்குள் சட்டெனெப் பாதுகாப்பு வளையத்துக்குள் பதுங்கிக் கொண்டு, ஏன்? என்றேன் .
இல்லை நான் சாப்பிட்டுப் போகும் போது யாரோ ஒரு பெண் பக்கத்து வீட்டில் சாவிப் போட்டுத் திறந்து கொண்டு இருந்தாள் .கூட அந்த அண்ணனும் வரவில்லை .கேட்டதற்குச் சொந்தக்காரப் பெண்ணாம் அதான் எத்தனை மணிக்கு அந்த அண்ணன் வந்தார்ன்னுக் கேட்டேன் ? பாவம் அதுவரை அந்தப் பெண் சாப்பிட்டாளான்னுத் தெரியலே அதான் கேட்டேன் என்றாள் கூடவே
.நான் தெரியலே என்றேன் ஒற்றை வார்த்தையில் பார்த்த ரகசியத்தின் குறுக் குறுப்பை அடக்கிக் கொண்டு.
அவள் கவலை அவளுக்கு !
எழுத்தில் முன்னேற்றம் வந்து கொண்டே இருக்கின்றது. இது ஒரு சிறுகதையின் மையப்புள்ளி. ஆனால் எழுத்துக்கே தம்மை அர்ப்பணித்துக் கொண்டவர்களால் மட்டுமே இந்த மையப்புள்ளியில் அலங்காரம் வர்ண ஜாலங்கள் நிகழ்த்தி சரியாக கொண்டு வந்து நிறுத்த முடியும். நீங்க அப்படியே எழுதியிருக்கிங்க. முடிக்கும் போது சரியாக முடித்து இருக்கீங்க. எழுதிய பின்பு ஏதோவொரு குறையுள்ளது என்ற நோக்கத்தில் அதனை செப்பனிட முடியுமா? என்று கருத்தில் கொண்டு செயல்பட்டால் இன்னும் முன்னேற்றம் உருவாகலாம்.
பதிலளிநீக்கு